7 Dywizjon Artylerii Konnej Wielkopolskiej
Powstanie i wojna polsko - bolszewicka 1919 - 21
Korzenie dywizjonu sięgają Powstania Wielkopolskiego. 16 marca 1919 roku Inspektorat Artylerii Wielkopolskiej wydał rozkaz o sformowaniu Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej w Poznaniu. Początkowo, jednostka składała się z 2 baterii, które szybko osiągnęły gotowość bojową. W 1920 roku, w ramach unifikacji struktur wojskowych, dywizjon przemianowano na 7 Dywizjon Artylerii Konnej Wielkopolskiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dywizjon brał udział w zajęciu Kijowa, czy w walkach pod Malinem, Dymirem, Hornostajpolem, Suchołoczą, Jasnohorodkiem i Złodziejówką.
Okres międzywojenny (1921-1939)
Po zakończeniu działań wojennych dywizjon powrócił do garnizonu w Poznaniu, gdzie pełnił służbę pokojową. W latach 20. i 30. dywizjon uczestniczył w licznych manewrach i ćwiczeniach, doskonaląc swoje umiejętności bojowe. W 1924 roku jednostka została podporządkowana 3. Dywizji Kawalerii, a w 1937 r. Wielkopolskiej Brygadzie Kawalerii. Dywizjon brał udział w rewindykacji Śląska Zaolziańskiego w 1938 r.
Kampania wrześniowa (1939)
W kampanii wrześniowej 1939 roku dywizjon odegrał istotną rolę w działaniach obronnych Wojska Polskiego. Pod dowództwem podpułkownika Ludwika Sawickiego, dywizjon wchodził w skład Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, będącej częścią Armii "Poznań".
Kulminacyjnym momentem działań dywizjonu był udział w Bitwie nad Bzurą - największej bitwie w historii Polski, trwającej od 9 do 22 września 1939 roku. Dywizjon wspierał ogniem artyleryjskim 15., 17. Pułku Ułanów oraz 7. Pułk Strzelców Konnych. Wziął udział w walkach o m. Sobota oraz w natarciu na Brochów. 20 września 1939 r. dywizjon przebił się do Warszawy praktycznie bez strat w sprzęcie oraz z niewielką ilością poległych. Przez kolejny tydzień wspiera ogniem obronę stolicy, aż do jej kapitulacji. Za zasługi na polu bitwy dywizjon został odznaczony Orderem Virtuti Militari
